dinsdag 16 november 2010

Interviews en kerkbezoek

Afgelopen donderdag hadden we het gesprek met de secretaris van de DC. We werden ontvangen in een zaaltje met chique stoelen en een goeie airco, ideale omstandigheden voor een goed gesprek dus. We zijn veel te weten gekomen over de taken van de DC, de aansturing vanuit de nationale overheid, ondernemingen en registratieprocessen in Marowijne, import- en exportproducten, de 'hosselaars' (die levensmiddelen smokkelen naar Frans-Guyana), scholing en inkomen. Het was - eigenlijk tegen onze verwachtingen in - een heel informatief gesprek. We hadden verwacht dat de secretaris van de DC vast alleen wat administratieve taken had, maar niets bleek minder waar. Hij wist heel veel te vertellen!

Zaterdag hebben we de hele dag gevist op de Cotticarivier, die op een steenworp afstand van ons huis ligt. Na een hele middag hengels klussen, wachten, wachten en nog eens wachten, hebben we welgeteld nul vissen gevangen. Top dus. Helemaal gefrustreerd zijn we 's avonds met z'n vijven teruggegaan naar de rivier, uiteindelijk is er één vis gevangen - goed werk Meinou! - dus kon de dag niet meer stuk. De volgende ochtend moesten we op tijd op, want we gingen naar de kerk. Dit was heel gaaf en zó anders dan bij ons. Er was een jongerenkoor, begeleid door o.a. een drummer. Er werd heel veel gezongen en aan het einde van de mis - die een uurtje leek te duren, maar 2.5 uur heeft geduurd - danste iedereen de kerk uit.

Maandag werden we om 08.00u opgehaald om naar Paramaribo te gaan. Netjes in witte blousjes gestoken begonnen we weer aan de lange hobbelige rit. 40 minuten te laat kwamen we aan bij Dhr. Dilweg, eigenaar van een meubelmakerij en member of the board of directors van de Caribbean Export Development Agency. Met hem hebben we onder andere gesproken over wat de CEDA precies doet, hoe Suriname functioneert t.o.v. andere landen, hoe belastingen in geregeld zijn, import- en exportcijfers, het elektriciteitsnet van Moengo en het enorme ambtenarenapparaat in Suriname. Hij had heel veel te vertellen en leuke anekdotes. Tot slot heeft hij ons verteld over zijn bedrijf en hebben we een rondleiding gekregen door de houtbewerkingsfabriek. Hierna hadden we een kwartiertje om met de taxi door de stad te racen, richting onze volgende afspraak. Tussendoor een glimp opgevangen van de gerenoveerde Kathedraal, zag er mooi uit! De tweede afspraak was met Dhr. Sijthoff, de Manager Advisory Services van KPMG Suriname. Hij kon ons veel vertellen over de cultuurverschillen tussen Nederlandse en Surinaamse ondernemers, het starten van een onderneming, de leningen die verstrekt worden en de taken die hij voor KPMG uitvoert. Allebei de gesprekken waren leerzaam, maar helaas hadden beide heren geen rapporten die voor ons relevant waren en geen specifieke kennis over Marowijne.

Vandaag is het onverwachts een feestdag vanwege het Islamitische offerfeest - afgelopen zaterdag aangekondigd! -. Daarom zijn we niet in Paramaribo gebleven, maar teruggegaan naar Moengo.

woensdag 10 november 2010

Boottocht en de trip naar Moengo

Zaterdag eind van de middag zijn Meinou, Rick & Isabelle aangekomen, 's avonds zijn we gaan eten bij een bekende roti-tent. Was érg lekker! Voor zondag hadden we bij 'Opa' (schipper) een korjaal gehuurd, waarmee hij ons vijven over de rivier een en ander zou laten zien. Na een heerlijk ontbijt met satéstokjes en loempia's vertrokken we rond 09.30 in noordelijke richting via de Surinamerivier naar Nieuw-Amsterdam. Onderweg hebben we nog een kaaiman gezien en een nisje in de rivier met honderden vogels. Aangekomen op het land wees Opa ons het openluchtmuseum, dus wij liepen die kant op en zagen 2 Hollandse bruggetjes en een hangbrug en moesten erom lachen dat hij dit een museum noemde. Toen we weer terug naar de boot liepen -via een andere route- kwamen we pas het echte openluchtmuseum tegen, wat dus wél een museum was. Hier konden we het fort bekijken, er stond nog een gevangenis een goede staat en hele mooie bomen.

Gestrand schip bij fort Nieuw-Amsterdam

Na het bezoek aan het fort zijn we doorgevaren naar plantage Rust & Werk. We wilden eerst zelf op verkenning uitgaan, maar er kwam een man op ons afgelopen die ons een rondleiding wilde geven. Dit was geen verkeerde keus, want hij wist superveel! Over iedere boom en iedere vogel wist hij iets te vertellen. We hebben allerlei dingen gegeten: heerlijk zoete Surinaamse kersen en tangello's (mix tussen mandarijn-sinaasappel) onder het genot van een lekker glaasje regenwater op de veranda van de gids. Ook nog op hele bittere bladeren gekauwd die goed schenen te zijn voor hart en vaten. En natuurlijk ook van alles gezien: een arend die een vis tussen zijn poten had, allerlei mooie vogeltjes, enorm grote runderen en veel hagedissen. Op de route terug naar Paramaribo zijn we regelmatig gestopt om dolfijnen te kijken, we gaan proberen een filmpje ervan online te zetten!


Wall of fame bij Zus & Zo

De volgende dag hebben we nog een paar praktische dingen geregeld in Paramaribo en zijn rond half 3 vertrokken richting Moengo, waar we uiteindelijk rond half 6 aankwamen na een onstuimig ritje wat me een beetje deed denken aan botsauto's op de kermis. Ons huis ziet er goed uit, er is een ruime veranda en we hebben uitzicht op 2 voetbalveldjes. Gister hebben we voornamelijk veel leeswerk gedaan. De globale opzet van het eindrapport staat en we hebben een aantal (mogelijke interessante) contacten gemaild. 's Avonds hebben we van onze huisbazin Yvonne een rondleiding gekregen door het dorp. Het is heel anders dan Paramaribo, erg rustig. Behalve rond 16.00u 's middags, dan stromen de 2 voetbalveldjes vol en gaan de jongens uit Moengo tot het donker wordt voetballen. Erg leuk om te zien. Vandaag gaan we een afspraak maken bij het districtscommissariaat om onszelf voor te stellen aan de interim-districtscommissaris, de DC van Marowijne is namelijk met verlof, dus valt de DC van Commewijne tijdelijk in.

De veranda met zicht op de voetbalvelden

donderdag 4 november 2010

Commewijne en de tropische regenbui

Hallo allemaal,

dinsdag zijn wij als ware toeristen op de fiets naar de overkant van de rivier gevaren om Commewijne te verkennen. Halverwege de boottocht vaarden we langs een gezonken Duits schip (WO2), waar de schipper ons op liet staan, erg gaaf. De overkant van het water is een groot contrast met het drukke Paramaribo. Er zijn weinig auto's en veel minder mensen. Er schijnt geen bedrijf te zijn aan die kant, dus iedereen moet de oversteek via de 'platte brug' (per korjaal) maken naar de stad, om daar te werken.

De weg naar Peperpot

Onze fietstocht naar Peperpot (via, verrassend genoeg, 'de weg naar Peperpot') was warm, maar erg mooi. In Peperpot is de oude koffiebranderij te zien en staan een paar mooie koloniale huizen. Vervolgens zijn we het natuurreservaat ingegaan, waar we veel mooie vogels en een aapje hebben gezien.

De volgende dag besloten we een studiedag te houden bij café 't Vat, we hadden namelijk al gezien dat hier stopcontacten en internet waren dus het leek ons een prima plek. Op het moment dat we de rekening gevraagd hadden en wilden vertrekken, kwam de eerste tropische regenbui uit de lucht dus moesten we wel blijven. Achteraf bleek dit niet zo'n ramp te zijn, want na een paar minuten kwam meneer Tirtotaroeno naast ons zitten. Hij werkte voor Suralco, wist veel te vertellen over het mislukken van ondernemingen in Moengo en de oorzaken hiervan. Hij heeft een mail gestuurd naar een bekende bij de houtzagerij van Moengo, die zich ook bezig hield met de werkgelegenheid in het gebied. Een interessant contact voor ons dus.

Koloniaal huis vlakbij Fort Zeelandia

Vandaag hebben we maar liefst vier uur lang rondgelopen bij Fort Zeelandia. Erg bijzonder om gebouwen die zo in Nederland hadden kunnen staan, hier te zien. We hebben nog een aantal wijze levenslessen meegekregen van een van de opzichters en nu zitten wij weer bij het hostel te lunchen, waar we de rest van de middag zullen gaan studeren.

Dit was het voor vandaag. Jullie horen weer van ons!

maandag 1 november 2010

Eerste dag Paramaribo

Dag allemaal,

Nadat onze vlucht toch een half uur vertraging had, vertrokken we toch op weg naar de luchthaven van Paramaribo. Na een vliegreis van 9 uur landen we eindelijk, midden tussen alle oeroude bomen. Tijdens het snelle dalen was er nog geen landingsbaan te bekennen, en opeens land je dan toch op het asfalt. Als eerste zijn we natuurlijk maar wat liquide middelen gaan halen, waar opeens een oud klasgenoot van ons op een reclameposter hing.

Eenmaal buiten het vliegveld wordt je opgewacht door een horde Surinamers, en voor je het weet zit je in een taxi naar Paramaribo. Onze verwachting was dat elke Surinamer een enthousiaste kletsmajoor was, maar deze taxichauffeur heeft geen woord gezegd. Aangezien Suriname maar 2 hoofdwegen heeft is dit een weg die voornamelijk rechtdoor gaat. Onderweg was er heel veel te zien. Zo staan er luxe huizen naast kleine krotjes waar indianen wonen. Ook zijn er heel veel niet afgebouwde huizen.


Een wél afgebouwd huis, pittoresk in Paramaribo


Eenmaal aangekomen in hostel Zus & zo zien wij dat we uitzicht hebben op de Palmentuin -staat op de lijst van UNESCO- en de achtertuin van de president! We zitten dus midden in het hartje van de stad. Onze kamer is klein maar schoon, en gelukkig voorzien van een airco die eigenlijk dag en nacht staat te brommen. 's Avonds zijn we gaan eten in een indisch restaurant met Pascal, een jongen uit Wageningen die ook in het hostel zit. Tijdens het avondeten hebben we gelijk kennis gemaakt met Parbobier, bier dat o.a. rijst als ingrediënt heeft. Daarnaast kreeg iedereen 2 volle borden eten.


Ons uitzicht vanuit het hostel


Voor de rest hebben we vandaag een toeristische tour gemaakt door de stad en we hebben een middagje op een terrasje gezeten met een local van 70. Hij heeft ons veel verteld over Suriname en met hem hebben we gelijk een visafspraak gemaakt.

Maar nog belangrijker: we hebben alvast wat data over Marowijne opgevraagd bij het Algemeen bureau voor Statistiek. We liepen er eigenlijk toevallig langs, en gingen op goed geluk en zonder verwachtingen naar binnen. Maar nadat wij 2 woorden hadden gezegd konden werden we al doorgestuurd naar een kantoortje, waar we konden aangeven welke informatie we precies wilden. Dit hebben we gelijk meegekregen nadat elk blaadje (18 stuks!) apart bestempeld werd.

We houden jullie op de hoogte!