Terug op Nederlandse bodem

Inmiddels zijn wij alweer enige tijd terug in Nederland en kijken we met veel plezier terug op onze tijd in Moengo. Het waren 3 erg leerzame maanden. Voor de geïnteresseerden is in dit bericht nog een samenvatting van ons onderzoek bijgevoegd:

Door het aangekondigde vertrek van Suralco uit Moengo zal de grootste werkgever uit het district Marowijne wegtrekken. Het gemiddelde inkomen is daarnaast laag –de gemiddelde Surinamer verdiende in 2008 tien keer zoveel als een inwoner van Marowijne- en de formele werkloosheid is erg hoog. De mensen zijn daardoor op zichzelf aangewezen en daarom zal het ondernemerschap gestimuleerd moeten worden.

In dit rapport wordt meer inzicht verschaft in de mogelijkheden voor inkomensverwerving in Marowijne. Hiertoe zijn de huidige knelpunten voor ondernemen geïdentificeerd en zijn de mogelijke ondernemingskansen in de sectoren landbouw, handel, dienstverlening, toerisme en techniek onderzocht. Om de belemmeringen bij het ondernemen te bepalen zijn er interviews gehouden met overheidsinstanties, ondernemers, inwoners en leraren in Marowijne. Daarnaast is er gesproken met instanties en organisaties in Paramaribo en zijn er observaties gedaan. Hieruit zijn vijf knelpunten naar voren gekomen: onbereikbaar kapitaal vanuit de bank, Suralco heeft de ontwikkeling van de markt onbedoeld tegengehouden, de huidige vergunningaanvraag ontmoedigd ondernemers, de lage lokale productie en de concurrentie van zwarte handelaren en het laatste knelpunt is het ontbreken van hoger onderwijs in Marowijne. Bij het analyseren van de belanghebbenden is er nog een knelpunt geïdentificeerd: de kloof tussen de inwoners en investeerders op dit moment erg groot. Op deze manier is het kapitaal ook moeilijk bereikbaar.

Voor het duiden van de ondernemingskansen in het district is er een lijst opgesteld met 43 ondernemingen in de 5 bovengenoemde sectoren. Met behulp van enquêtes, interviews en overheidsdocumenten is er een shortlist van 11 onderneming overgebleven. Deze ondernemingen zijn getest op de vooraf gestelde prestatie-indicatoren grootte van de afzetmarkt, de omzet, de initiële investering, de groeipotentie, de kapitaalintensiviteit en het percentage van deze kapitallintensiviteit ten opzichte van de verkoopprijs. Uit deze test is gebleken dat vooral de ondernemingen in de landbouw een hoge succeskans hebben.

Op basis van dit onderzoek zijn de volgende aanbevelingen gedaan: door de lokale overheid kan meer informatie verschaft worden over het aanvragen van een vergunning. Daarnaast kan zij op de korte termijn een regelmatig terugkerende markt organiseren, om informele ondernemers laagdrempelig bij de formele economie te betrekken. Op de lange termijn kan er gekeken worden naar versoepelde toekenning van eigendomsrechten, om zo het kapitaal bereikbaarder te maken voor kleine ondernemers. Op deze manieren wordt formeel ondernemen aantrekkelijker dan informeel ondernemen, en kan er dan strengere controle plaatsvinden op dit gebied. Daarnaast is het raadzaam een agrarisch centrum op te zetten die efficiënt en op grote schaal kan produceren. Op deze manier wordt de werkloosheid verlaagd en de lokale productie verhoogd. Tevens is er een mogelijkheid om een hogere onderwijsinstelling te beginnen. Deze onderwijsinstelling hoeft niet een economische te zijn, maar moet wel genoeg ruimte bieden om hierin te kunnen onderwijzen. Vervolgens kan er bij de huidige onderwijsinstellingen begonnen worden met lessen in ondernemerschap.Tenslotte is het aan te raden vervolgonderzoek te doen naar de exportmogelijkheden in Frans-Guyana, is er verder onderzoek nodig voor het opzetten van een agrarisch centrum en kan er nogmaals gekeken worden naar het opzetten van een houtindustrie. 

Raleighvallen en Boven-Surinamerivier

Ook hier is het kerstvakantie, wat voor ons betekent: project op een laag pitje en het binnenland in.

Raleighvallen & Voltzberg
Op vrijdag 10 december werden we in Paramaribo opgehaald door gids Lorenzo en een bus vol Nickerianen, zij hadden er al zo'n 4 uur op zitten. Met een groep van 16 personen exclusief gidsen en chauffeur reden we naar het dorpje Witagron, een mooie route van ± 180 km langs verschillende marron- en indianendorpjes. Hier moesten we verder per boot, naar Fungu-eiland, waar wij de komende 3 dagen gingen verblijven.

Huis aan het water op Fungu-eiland

De eerste dag na aankomst gingen we wandelen met gids Hugo, de wandeling ging naar de Moedervallen. Hier hebben we lekker gezwommen in een flinke stroomversnelling, waar je goed moest uitkijken want Pascal was al een stuk met de stroming weggedreven. Hugo had tijdens de wandeling over bijna iedere boom iets te vertellen, we hebben vooral veel telefoonbomen gezien: hier sla je op met een machete of harde tak en dan hoor je het aan de andere kant van het bos. De voorloper van de mobiele telefoon. Tijdens de wandeling en erna op Fungu-eiland hebben we weer verschillende dieren gezien: leguanen, rode ara's, slinger- en doodshoofdaapjes (de laatste hebben we bananen gevoerd), een tarantula in zijn nest, toekans en papegaaien. De tweede dag stond de wandeling naar de Voltzberg op het programma, een 250 meter hoge granieten berg. De wandeling tot de voet van de berg duurde zo'n 3,5 uur, gelukkig was dit nog helemaal beschut. Samen met Hugo hebben we flink wat takken weggehakt om het pad vrij te maken. Onderaan de berg trok Hugo zijn schoenen uit en begon op blote voeten aan een steile klim. Wij hielden onze schoenen toch maar gewoon aan. Het was klauteren op handen en voeten, maar na een half uurtje stonden we boven op de Voltzberg!

Net aangekomen op de top van de Voltzberg

Hierna begon de afdaling. Na een kleine 4 uur waren we er en konden we nog even bij een klein watervalletje afkoelen voordat de boot kwam. Dit was echter maar van korte duur, want Quirijn kreeg een schok van een sidderaal, waardoor iedereen snel het water uit rende. Gelukkig heeft hij het overleefd en kon er 's avonds weer gewoon gedanst worden op de trommelmuziek van 'de Raleighboys'. Na een lange avond en nacht werden we 's morgens vroeg door Lorenzo gewekt met kerstliedjes om aan de terugreis te beginnen. Een lange busreis onder het genot van Nederlandse en Surinaamse muziek.

Project
Tijdens de vier dagen tussen de Raleighvallen en onze volgende tocht is er hard gewerkt aan het project.
De eerste haalbaarheidsanalyse is uitgevoerd, met behulp van een 'Handleiding voor Districtscommissarissen' en de DC zelf zijn we meer te weten gekomen over de vergunningen. In het statistische computerprogramma SPSS zijn alle enquêtes verwerkt, populaire ondernemingen bij de inwoners zijn: een internetcafé, uitzendbureau en slagerij. Het aantal business opportunities is nu gereduceerd van 40 tot 15. Deze ondernemingen liggen met name in de sectoren handel en dienstverlening.

Tocht langs de Surinamerivier, 
Zaterdagochtend 18 december vertrokken wij vijven samen met Bart en Vera, twee co-assistenten uit Nickerie, met de bus vanaf de Saramaccastraat naar Atjoni, een reis van ± 180 km recht naar het zuiden. Vanaf Atjoni zijn we per korjaal naar Jaw Jaw Sula gegaan, wat een half uurtje duurde. Hier aangekomen, op resort Djamaika, zijn we meteen het water in gegaan. Er waren veel stroomversnellingen en een natuurlijke glijbaan. Hier hebben we lekker gezwommen en 's avonds zelf gekookt met het beperkte aanbod uit de winkel: rijst met sardientjes, doperwten en witte bonen. Daarna zijn we met bootsman Etto een kaaimannentocht gaan maken, we hebben er een paar van heel dichtbij gezien.

Uitzicht vanuit ons huisje in Djamaika, Jaw Jaw Sula

De volgende dag zijn we na een ochtendduik bij Jaw Jaw Sula, waar we overigens een arend zagen jagen, vertrokken richting Botopasi. Tijdens de boottocht zagen - en vooral roken! - we een dood krokodillenlichaam in het water. Aangekomen bij Botopasi werden we onthaald met een lekkere soep en daarna zijn we meteen het water ingedoken. Begeleid door een lokale jongen, Nokome, zijn we een heel eind gaan zwemmen door stroomversnellingen met rotsen en obstakels. 's Avonds hebben we spelletjes gedaan en zijn we gaan slapen in onze hangmatten die op het balkon hingen. De volgende dag werden we wakker van de zonsopkomst en zij we na een stevig ontbijt naar Pikin Slee gewandeld. Hier staat een Marronmuseum, waar de huisraad van een Marrongezin te zien was, mooie foto's van het dorp en de inwoners, sieraden, katapulten en nog veel meer. Na de wandeling terug en een lunch met cassavefrietjes zijn we met de boot naar Apiapaati vertrokken.

Het eiland Apiapaati, we sliepen in de hutjes die je hier ziet

Op Apiapaati werden we hartelijk ontvangen door de eigenaar en zijn zoons Jeffrey, Nielson, Emmanuel en Lewis (tussen de 7 en 15 jaar). Zij brachten onze tassen naar boven en we konden meteen aanschuiven voor onze tweede lunch: cassavefrietjes! Daarna hebben we gevoetbald met de jongens, gezwommen en 's avonds hebben we ons vermaakt met armpje drukken, wat zijn die jongens sterk, Geertje heeft verloren van een jongetje van 10! Na een paar andere spelletjes zijn we - compleet uitgeput van het armpje drukken - gaan slapen.

De volgende dag zijn we met Jeffrey en Lewis gaan vissen, helaas niets gevangen. Na een potje voetbal en nog een paar rondjes door de stroomversnelling heeft Jeffrey ons naar de Tapawatrawatervallen gebracht. Hier moesten we omheen lopen en aan de andere kant werden we opgehaald door de bootsman, die ons in de stromende regen naar Grandam bracht. Onderweg zagen we op een boomstam langs het water een anaconda liggen, gelukkig had de bootsman zijn machete en jachtgeweer bij zich, dus we voelden ons veilig. Het was een hele mooie tocht, langs de vertakkingen van de Surinamerivier, rotsen midden in het water, een tropische regenbui en damp op het water zorgden voor een onheilspellend plaatje waar we helaas geen foto van hebben, want dat zouden onze camera's niet overleefd hebben. Aangekomen bij Grandam moesten we uitstappen midden in een sula. Tegen de stroming in liepen we - begeleid door de bootsman - omhoog richting de boot naar Kajana. Ondertussen was het gestopt met regenen, dus hebben we een foto kunnen maken van de overstap zoals je hier onder kunt zien:

Helemaal doorweekt van de regen tijdens de boottocht naar Kajana

In Kajana hadden we een mooie slaapplaats, vlak aan het water stond een groot open huis waar wij onze hangmatten op konden hangen. Na de avondmaaltijd - met groente! - zijn we naar Stonehoekoe gegaan,  waar feest wegens het overlijden van een inwoner van 90. We werden als speciale gasten ontvangen, stoelen werden van alle kanten aangesleept en we kregen direct een parbobiertje in een gedroogd kalebaskommetje aangeboden. Zoals de kapitein al zei, was de smaak van het bier heel anders dan uit een glas, het was veel zachter. Ook werden we getrakteerd op Mariënburg, de Surinaamse rum met 90% alcohol, gelukkig was deze aangelengd met water. Het was een groot feest met traditionele trommelmuziek en halverwege de avond kwam de DJ. Toen het licht uitging - deze dorpen hebben generatoren die om 24.00u uitgaan - bleef de muziek wél doorgaan, wellicht was de muziek zo belangrijk dat de geluidsinstallatie (die overigens enorm was) verder draaide op noodstroom? Het feest duurde tot diep in de nacht.

Onze slaapplaats in Kajana

De volgende ochtend zijn we naar Awarradam vertrokken. Dit is het laatste dorp aan de Boven-Surinamerivier. Hier zijn veel natuurlijke glijbanen en jacuzzi's, dat was dus lekker baden. Terug in Kajana zijn we naar de overkant van de rivier gevaren, waar de airstrip ligt. Na een kleine 2 uur wachten konden we het vliegtuigje in en hobbelend over de landingsbaan vertrokken we. Er moest nog even een stop gemaakt worden in Botopasi om de rest op te halen. De vlucht was erg mooi en divers, het eerste deel was heel erg groen en dichtgegroeid, de echte jungle. Hierna zagen we het brokopondo stuwmeer liggen en grote oranje gebieden, de mijnen. Daarna een gedeelte savanne en uiteindelijk steeds meer bebouwing, de stad was in zicht.

Het vliegtuig en de landingsbaan van Kajana

Hierna zijn we doorgereisd naar Moengo en vanmiddag, 24 december, gaan we weer terug naar Paramaribo om kerst te vieren. Tot nu toe is het een zeer geslaagde vakantie, maar na de feestdagen moet er weer hard gewerkt worden.

Jullie allemaal een fijne kerst gewenst!

Projectupdate en Brownsberg

Na een lange tijd radiostilte weer even een teken van leven van onze kant.

Met het project zijn we nog steeds hard bezig, ondertussen is er al een lijst met ongeveer 40 business opportunities opgesteld, deze lijst moet eerst ingekort worden willen we binnen 3 maanden klaar zijn. Daarom zijn we ze nu aan het testen op een aantal criteria, zoals benodigde kennis en vraag vanuit de inwoners. Over marktgrootte en marktvraag is in Marowijne niks bekend, daarom moet dit op een alternatieve manier achterhaald worden. Wij hebben hiervoor enquêtes voor de inwoners opgesteld. Deze enquête is in het Nederlands, dus het is niet altijd even makkelijk de bedoeling van de enquête duidelijk te maken.

Daarnaast hebben we nog een gesprek gehad met dhr. Fonki van het Fonds Ontwikkeling Binnenland. Dit fonds werkt samen met het ministerie van Regionale Ontwikkeling om de gebieden in het binnenland bij de maatschappij te betrekken. Hiervoor zetten zij bijvoorbeeld gedecentraliseerde overheidsinstanties neer, zodat deze bereikbaar zijn voor de inwoners. Op die manier kan iemand zijn onderneming registreren in zijn eigen dorp, terwijl hij daar vroeger voor naar Paramaribo moest. Dit kostte dan al gauw meer dan 400 SRD, waardoor het niet aantrekkelijk was de onderneming te registreren. Daarnaast is het FOB ook bezig met het realiseren van duurzame nutsvoorzieningen. Verder hebben wij gesproken over hun criteria ten opzichte van ontwikkeling en welke voorzieningen zij noodzakelijk achten om een gebied als zelfvoorzienend te bestempelen.

Verder zijn wij op 25 november naar Paramaribo gegaan om 35 srefidensi(onafhankelijkheid) te vieren. Dat was erg leuk om mee te maken, iedere Surinamer was feestelijk gekleed en iedereen was op straat te vinden. Er werden verschillende dingen georganiseerd, de overheid hield bijvoorbeeld een vliegshow en een militaire parade. Tijdens srefidensi hebben we de 4 mensen ontmoet met wie we een trip naar Brownsberg en het brokopondomeer hebben geboekt, zij werken of lopen stage in Nickerie. Met hen hebben we ook de rest van de dag doorgebracht.


De dag na srefidensi gingen we dan ook op weg naar Brownsberg. Onze gids Rachid had een busje waarmee we, via de Suralcofabriek, de Jodensavanne en het stadion van Clarence Seedorf, helemaal de berg opreden. Die weg naar boven was onverhard, met plassen en gaten. We zijn daar lekker door elkaar geschud. Eenmaal boven op de berg aangekomen hadden we een prachtig uitzicht, en daarna zijn we afgedaald naar de Irenewaterval. Onder deze waterval hebben we even gedoucht met zijn allen, en een paar heldhaftige vrijheidsstrijders zijn nog een verdieping hoger geklommen om een massagedouche te krijgen van de waterval. Zelfs Geertje durfde de spinnen te trotseren! Daarna mochten we weer terug naar boven, dus mochten jullie bang zijn dat we te dik worden: we hebben ook workouts. Onderweg hebben we brulapen, giant lizards, trompetvogels gezien en we hebben de bospolitie gehoord. Dat waren vogels die het hele woud waarschuwde dat we gearriveerd waren.


Op weg naar het Brokopondomeer zijn we weer afgedaald vanaf dezelfde weg terwijl Bob Marley ons geruststelde met het nummer 'three little birds'.


Eenmaal aangekomen bij het meer viel de schemering alweer in, dus we zijn snel gaan eten en hebben de rest van de avond gechilld terwijl we in het meer zaten met rum en bier. Na een korte nachtrust zijn we om 6 uur opgestaan om de zonsopgang te zien, dat was erg mooi om te zien, er staan foto's van op de fotopagina. Overdag hebben we een boottocht over het meer gemaakt, een houtzagerij bezocht, gezwommen en piranha's gevangen. Vroeger stonden er dorpen waar het meer nu is, dit is allemaal onder water gezet voor een waterkrachtcentrale. Er steken nu nog wel allemaal boomstammen boven het water uit, en af en toe vaarden we over een verborgen stam en moesten we hopen dat de motor het nog deed.


Op de terugweg naar Paramaribo hebben we nog een omweg gemaakt via de stuwdam, wat een erg mooi uitzicht opleverde. Nadat we 's avonds laat weer in de stad waren, hebben we de trip waardig afgesloten door met zijn allen(en een paar mensen van het hostel) uit te gaan. Een geslaagde afsluiting van een mooie trip.

Interviews en kerkbezoek

Afgelopen donderdag hadden we het gesprek met de secretaris van de DC. We werden ontvangen in een zaaltje met chique stoelen en een goeie airco, ideale omstandigheden voor een goed gesprek dus. We zijn veel te weten gekomen over de taken van de DC, de aansturing vanuit de nationale overheid, ondernemingen en registratieprocessen in Marowijne, import- en exportproducten, de 'hosselaars' (die levensmiddelen smokkelen naar Frans-Guyana), scholing en inkomen. Het was - eigenlijk tegen onze verwachtingen in - een heel informatief gesprek. We hadden verwacht dat de secretaris van de DC vast alleen wat administratieve taken had, maar niets bleek minder waar. Hij wist heel veel te vertellen!

Zaterdag hebben we de hele dag gevist op de Cotticarivier, die op een steenworp afstand van ons huis ligt. Na een hele middag hengels klussen, wachten, wachten en nog eens wachten, hebben we welgeteld nul vissen gevangen. Top dus. Helemaal gefrustreerd zijn we 's avonds met z'n vijven teruggegaan naar de rivier, uiteindelijk is er één vis gevangen - goed werk Meinou! - dus kon de dag niet meer stuk. De volgende ochtend moesten we op tijd op, want we gingen naar de kerk. Dit was heel gaaf en zó anders dan bij ons. Er was een jongerenkoor, begeleid door o.a. een drummer. Er werd heel veel gezongen en aan het einde van de mis - die een uurtje leek te duren, maar 2.5 uur heeft geduurd - danste iedereen de kerk uit.

Maandag werden we om 08.00u opgehaald om naar Paramaribo te gaan. Netjes in witte blousjes gestoken begonnen we weer aan de lange hobbelige rit. 40 minuten te laat kwamen we aan bij Dhr. Dilweg, eigenaar van een meubelmakerij en member of the board of directors van de Caribbean Export Development Agency. Met hem hebben we onder andere gesproken over wat de CEDA precies doet, hoe Suriname functioneert t.o.v. andere landen, hoe belastingen in geregeld zijn, import- en exportcijfers, het elektriciteitsnet van Moengo en het enorme ambtenarenapparaat in Suriname. Hij had heel veel te vertellen en leuke anekdotes. Tot slot heeft hij ons verteld over zijn bedrijf en hebben we een rondleiding gekregen door de houtbewerkingsfabriek. Hierna hadden we een kwartiertje om met de taxi door de stad te racen, richting onze volgende afspraak. Tussendoor een glimp opgevangen van de gerenoveerde Kathedraal, zag er mooi uit! De tweede afspraak was met Dhr. Sijthoff, de Manager Advisory Services van KPMG Suriname. Hij kon ons veel vertellen over de cultuurverschillen tussen Nederlandse en Surinaamse ondernemers, het starten van een onderneming, de leningen die verstrekt worden en de taken die hij voor KPMG uitvoert. Allebei de gesprekken waren leerzaam, maar helaas hadden beide heren geen rapporten die voor ons relevant waren en geen specifieke kennis over Marowijne.

Vandaag is het onverwachts een feestdag vanwege het Islamitische offerfeest - afgelopen zaterdag aangekondigd! -. Daarom zijn we niet in Paramaribo gebleven, maar teruggegaan naar Moengo.

Boottocht en de trip naar Moengo

Zaterdag eind van de middag zijn Meinou, Rick & Isabelle aangekomen, 's avonds zijn we gaan eten bij een bekende roti-tent. Was érg lekker! Voor zondag hadden we bij 'Opa' (schipper) een korjaal gehuurd, waarmee hij ons vijven over de rivier een en ander zou laten zien. Na een heerlijk ontbijt met satéstokjes en loempia's vertrokken we rond 09.30 in noordelijke richting via de Surinamerivier naar Nieuw-Amsterdam. Onderweg hebben we nog een kaaiman gezien en een nisje in de rivier met honderden vogels. Aangekomen op het land wees Opa ons het openluchtmuseum, dus wij liepen die kant op en zagen 2 Hollandse bruggetjes en een hangbrug en moesten erom lachen dat hij dit een museum noemde. Toen we weer terug naar de boot liepen -via een andere route- kwamen we pas het echte openluchtmuseum tegen, wat dus wél een museum was. Hier konden we het fort bekijken, er stond nog een gevangenis een goede staat en hele mooie bomen.

Gestrand schip bij fort Nieuw-Amsterdam

Na het bezoek aan het fort zijn we doorgevaren naar plantage Rust & Werk. We wilden eerst zelf op verkenning uitgaan, maar er kwam een man op ons afgelopen die ons een rondleiding wilde geven. Dit was geen verkeerde keus, want hij wist superveel! Over iedere boom en iedere vogel wist hij iets te vertellen. We hebben allerlei dingen gegeten: heerlijk zoete Surinaamse kersen en tangello's (mix tussen mandarijn-sinaasappel) onder het genot van een lekker glaasje regenwater op de veranda van de gids. Ook nog op hele bittere bladeren gekauwd die goed schenen te zijn voor hart en vaten. En natuurlijk ook van alles gezien: een arend die een vis tussen zijn poten had, allerlei mooie vogeltjes, enorm grote runderen en veel hagedissen. Op de route terug naar Paramaribo zijn we regelmatig gestopt om dolfijnen te kijken, we gaan proberen een filmpje ervan online te zetten!

Wall of fame bij Zus & Zo

De volgende dag hebben we nog een paar praktische dingen geregeld in Paramaribo en zijn rond half 3 vertrokken richting Moengo, waar we uiteindelijk rond half 6 aankwamen na een onstuimig ritje wat me een beetje deed denken aan botsauto's op de kermis. Ons huis ziet er goed uit, er is een ruime veranda en we hebben uitzicht op 2 voetbalveldjes. Gister hebben we voornamelijk veel leeswerk gedaan. De globale opzet van het eindrapport staat en we hebben een aantal (mogelijke interessante) contacten gemaild. 's Avonds hebben we van onze huisbazin Yvonne een rondleiding gekregen door het dorp. Het is heel anders dan Paramaribo, erg rustig. Behalve rond 16.00u 's middags, dan stromen de 2 voetbalveldjes vol en gaan de jongens uit Moengo tot het donker wordt voetballen. Erg leuk om te zien. Vandaag gaan we een afspraak maken bij het districtscommissariaat om onszelf voor te stellen aan de interim-districtscommissaris, de DC van Marowijne is namelijk met verlof, dus valt de DC van Commewijne tijdelijk in.

De veranda met zicht op de voetbalvelden

Commewijne en de tropische regenbui

Hallo allemaal,

dinsdag zijn wij als ware toeristen op de fiets naar de overkant van de rivier gevaren om Commewijne te verkennen. Halverwege de boottocht vaarden we langs een gezonken Duits schip (WO2), waar de schipper ons op liet staan, erg gaaf. De overkant van het water is een groot contrast met het drukke Paramaribo. Er zijn weinig auto's en veel minder mensen. Er schijnt geen bedrijf te zijn aan die kant, dus iedereen moet de oversteek via de 'platte brug' (per korjaal) maken naar de stad, om daar te werken.

De weg naar Peperpot

Onze fietstocht naar Peperpot (via, verrassend genoeg, 'de weg naar Peperpot') was warm, maar erg mooi. In Peperpot is de oude koffiebranderij te zien en staan een paar mooie koloniale huizen. Vervolgens zijn we het natuurreservaat ingegaan, waar we veel mooie vogels en een aapje hebben gezien.

De volgende dag besloten we een studiedag te houden bij café 't Vat, we hadden namelijk al gezien dat hier stopcontacten en internet waren dus het leek ons een prima plek. Op het moment dat we de rekening gevraagd hadden en wilden vertrekken, kwam de eerste tropische regenbui uit de lucht dus moesten we wel blijven. Achteraf bleek dit niet zo'n ramp te zijn, want na een paar minuten kwam meneer Tirtotaroeno naast ons zitten. Hij werkte voor Suralco, wist veel te vertellen over het mislukken van ondernemingen in Moengo en de oorzaken hiervan. Hij heeft een mail gestuurd naar een bekende bij de houtzagerij van Moengo, die zich ook bezig hield met de werkgelegenheid in het gebied. Een interessant contact voor ons dus.

Koloniaal huis vlakbij Fort Zeelandia

Vandaag hebben we maar liefst vier uur lang rondgelopen bij Fort Zeelandia. Erg bijzonder om gebouwen die zo in Nederland hadden kunnen staan, hier te zien. We hebben nog een aantal wijze levenslessen meegekregen van een van de opzichters en nu zitten wij weer bij het hostel te lunchen, waar we de rest van de middag zullen gaan studeren.

Dit was het voor vandaag. Jullie horen weer van ons!

Eerste dag Paramaribo

Dag allemaal,

Nadat onze vlucht toch een half uur vertraging had, vertrokken we toch op weg naar de luchthaven van Paramaribo. Na een vliegreis van 9 uur landen we eindelijk, midden tussen alle oeroude bomen. Tijdens het snelle dalen was er nog geen landingsbaan te bekennen, en opeens land je dan toch op het asfalt. Als eerste zijn we natuurlijk maar wat liquide middelen gaan halen, waar opeens een oud klasgenoot van ons op een reclameposter hing.

Eenmaal buiten het vliegveld wordt je opgewacht door een horde Surinamers, en voor je het weet zit je in een taxi naar Paramaribo. Onze verwachting was dat elke Surinamer een enthousiaste kletsmajoor was, maar deze taxichauffeur heeft geen woord gezegd. Aangezien Suriname maar 2 hoofdwegen heeft is dit een weg die voornamelijk rechtdoor gaat. Onderweg was er heel veel te zien. Zo staan er luxe huizen naast kleine krotjes waar indianen wonen. Ook zijn er heel veel niet afgebouwde huizen.

Een wél afgebouwd huis, pittoresk in Paramaribo

Eenmaal aangekomen in hostel Zus & zo zien wij dat we uitzicht hebben op de Palmentuin -staat op de lijst van UNESCO- en de achtertuin van de president! We zitten dus midden in het hartje van de stad. Onze kamer is klein maar schoon, en gelukkig voorzien van een airco die eigenlijk dag en nacht staat te brommen. 's Avonds zijn we gaan eten in een indisch restaurant met Pascal, een jongen uit Wageningen die ook in het hostel zit. Tijdens het avondeten hebben we gelijk kennis gemaakt met Parbobier, bier dat o.a. rijst als ingrediënt heeft. Daarnaast kreeg iedereen 2 volle borden eten.

Ons uitzicht vanuit het hostel

Voor de rest hebben we vandaag een toeristische tour gemaakt door de stad en we hebben een middagje op een terrasje gezeten met een local van 70. Hij heeft ons veel verteld over Suriname en met hem hebben we gelijk een visafspraak gemaakt.

Maar nog belangrijker: we hebben alvast wat data over Marowijne opgevraagd bij het Algemeen bureau voor Statistiek. We liepen er eigenlijk toevallig langs, en gingen op goed geluk en zonder verwachtingen naar binnen. Maar nadat wij 2 woorden hadden gezegd konden werden we al doorgestuurd naar een kantoortje, waar we konden aangeven welke informatie we precies wilden. Dit hebben we gelijk meegekregen nadat elk blaadje (18 stuks!) apart bestempeld werd.

We houden jullie op de hoogte!